بررسی تنوع ژنتیکی جمعیتهای بومی و اصلاح شده یونجه با استفاده از ایزوزیمهای استراز و پراکسیداز

به منظور ارزیابی تنوع ژنتیکی ارقام اصلاح شده و بومی یونجه، 12 رقم یونجه شامل پنج رقم اصلاح شده (کایساری، کدی، رنجر، مسمیر و سی ریور) و هفت رقم بومی (همدانی، قره یونجه، یزدی، تازه کند دیم، شازند، عمو زین الدین و رهنانی) از طریق نشانگرهای آنزیمی در دانشگاه تبریز مورد مطالعه قرار گرفتند. تعداد 35 بوته از هر رقم در لدانهای مجزا به صورت طرح کاملاً تصادفی، کشت شدند. داده های به دست آمده بر اساس وجود و عدم وجود نوار آنزیمی (1 و 0) در 11 نوار ایزوزیمی پلی مورف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. با توجه به فراوانی ایزوزیمها در دو گروه فوق تنوع ایزوزیمی در جمعیتهای بومی ا ندکی بیشتر از ارقام اصلاح شده برآورد شد. با وجود این، ارقام بومی و اصلاح شده به ترتیب با میانگین 0/246 ±0/48 و 0/193+0/519 برای شاخص شانون و میانگین 0/181+0/327 و 0/148 ±0/352 برای شاخص تنوع ژنتیکی نی، تفاوت چشمگیری نشان ندادند. فاصله ژنتیکی ناچیزی در بین ارقام یونجه به دست آمد.

کلیدواژه ها:

یونجه ، تنوع ژنتیکی ، نشانگرهای ایزوزیمی ، فاصله ژنتیکی