شناسایی مورفولو ژیکی فلور قارچی فلفل قرمز ایرانی و بررسی توانایی تولید آفلاتوکسین B1 و اکراتوکسین A در آنها

هدف: این تحقیق با هدف بررسی شدت و فراوانی آلودگی قارچی و همچنین قارچهای مولد تولید آفلاتوکسین B1 و اکراتوکسین A در ادویه فلفل قرمز ایرانی به منظور برجست کردن ارزیابی خطر ناشی از آنها می باشد. مواد و روشها: 36 نمون فللق قرمز تند سبزوار خشک شده با آفتاب و در هوای آزاد، بطور تصادفی در طی دوره برداشت، جمع آوری گردید .از محییط کشت های DG18 و YGC جهت انجام کشت عمومی و اختصاصی کپک ها بمنظور شمارش کلی کپک های موجود در نمونه ها و شناسایی میکروسیکوپی آنها استفاده گردید. شناسایی انواع مختلف کپک ها از همدیگر و تعیین هویت آنها با توج به خصوصیات ماکروسکوپی کلنی های قارچی و با توجه به وجود ساختارهای اختصاصی در هریک از قارچ ها بر اساس کلیدهای شناسایی و الگوی تشریح شده توسط سامسیون و همکاران (2000)، انجام شد. تشخیص توانایی تولید آفلاتوکسین B1 و اکراتوکسین A توسط جنسهای قارچی موجود در نمونه ها با استفاده از روش کروماتوگرافی لایه نازک (TLC) و دستگاه UV دتکتور در طول موج 365 نانومتر صورت گرفت. نتایج و بحث: 91 در صد از نمونه های فلفل قرمز آلوده به جنس آسپرژیلوس، 58 درصد آلوده به جنس پنی سیلیوم، 33 درصد آلوده به جنس رایزوپوس و33 درصد آلوده به جنس آلترناریا بودند. 4 جنس کپکی و 5 گون کپکی در نمونه ها شناسایی شد. اغلب جنس های کپکی متعلق به نس آسیپرژیلوس (42/3% از کل سوشهای ایزوله شده) بود. سایر جنس های کپکی به ترتیب در گروه پنی سیلیوم (27%)، رایزوپوس (15/4%) و آلترناریان (15/4%) قرار داشتند. در جنس آسپرژیلوس دو گونه فلاووس و توبینجنسیس شناسایی گردید که به ترتیب 45 و 54/7 درصد از سوشهای آسپرژیلوس شناسایی شده را به خود اختصاص داد و در بین 36 نمونه فلفل قرمز، آسپرژیلوس فلاووس در 42 درصد از نمونه ها و آسپرژیلوس تویینجنسیس در 50 درصد از نمونه ها شناسایی شد. در بین سوش های ایزوله شده، 80% سوش های آسپرژیلوس فلاووس قادر به تولید آفلاتوکسین B1 و 5% سوش های آسپرژیلوس توینجنسیس قادر به تولید اکراتوکسین A بودند. سایر جنس ها شامل پنی سیلیوم، الترناریا و رایزوپوس توانایی تولید آفلاتوکسین B1 یا اکراتوکسین A را نداشتند.

کلیدواژه ها:

آسپرژیلوس ، پنی سیلیوم ، آفلاتوکسین B1 ، اکراتوکسین A ، فلفل قرمز