کشت سلولی باکتریایی با تراکم بالا

کشت سلولی با تراکم بالا (HCDC) روشی قدتمند برای تولید زیست توده و پروتئین های نوترکیب است. برای رسیدن به کشت سلولی با تراکم بالا باید محیط کشت، استراتژی خوراک دهی و شرایط رشد بهینه سازی شوند. در کشت سلولی با تراکم بالا مقادیر زیادی سوبسترا مودر نیاز است و تعداد زیادی سلول تولید می شود. برای دستیابی موفق به کشت سلولی با تراکم بالا و تولید پروتئین نوترکیب روش کشت نیز مهم است که بستگی به عوامل مختلفی از جمله متابولیسم ارگانیسم، تولید ترکیبات بازدارنده، شرایط القاء و عوامل دیگری دارد. روش های مختلفی برای کشت سلول های در حال رشد با تراکم بالا استفاده می شود، که شامل موارد زیر است: روش غیر مداوم (Batch)، روش مداوم (continuous) و روش غیر مداوم خوراک دهی شده (Fed-batch). روش غیر مداوم خوراک دهی شده معمول ترین روش مورد استفاده است. متغیرهای قابل اندازه گیری جهت کنترل سیستم های بیولوژیکی به طور مستقیم (آنلاین یا آفلاین) و یا به طور غیر مستقیم ا ندازه گیری می شوند. متغیرهایی که به طور مستقیم ا ندازه گیری می شوند، شامل دما، pH، غلظت اکسیژن محلول (DO)، دانسیته نوری (OD)، غلظت سوبسترا، فشار و ترکیب گاز خروجی است. متغیرهایی که به طور غیر مستقیم اندازه گیری می شوند شامل: سرعت رشد ویژه، غلظت سلول، سرعت مصرف اکسیژن، سرعت انتقال اکسیژن، سرعت تولید دی اکسید کربن، سرعت مصرف گلوکز (یا سوبستراهای دیگر) و بهره ی تنفسی (RQ) است.

کلیدواژه ها:

کشت سلولی با تراکم بالا ، محیط کشت بهینه ، شرایط رشد بهینه ، روش های کشت