ارزیابی الکتروشیمیای ممانعت کننده های آلی در کنترل خوردگی (CO(2 فولادهای کربنی

استفاده از ممانعت کننده های خوردگی آلی به منظور کاهش خوردگی فولادها روشی متداول و مؤثر می باشد. عملکرد دو نوع ممانعت کننده آلی تجاری در کنترل خوردگی گاز (CO(2 در صنایع نفت و گاز بوسیله تست های الکتروشیمیایی پلاریزاسیون پتانسیودینامیک، مقاومت پلاریزاسیون خطی، طیف سنجی امپدانس ا لکتروشیمیایی و اندازه گیری پتانسیل خوردگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشاهندهنده وابستگی مقاومت به خوردگی نمونه به غلظت و ترکیب شیمیایی ممانعت کننده می باشد. با استفاده از تست های EIS و LPR، اثر مثبت افزایش زمان در معرض تماس قرار گرفتن نمونه با ممانعت کننده بر مقاومت به خوردگی نشان داده شد. تبعیت رفتار جذب ممانعت کننده ها بر سطح از مدل جذب ایزوترم لانگمیر و تمایل تدریجی پتانسیل خوردگی به سمت مقادیر مثبت در اثر افزای غلظت هر دو نوع ممانعت کننده آلی، مؤید مکانیزم جذب شیمیایی و ماهیت آندری عملکرد ممانعت کننده ها می باشد.

کلیدواژه ها:

خوردگی (CO(2 ، ممانعت کننده خوردگی ، مقاومت پلاریزاسیون خطی ، طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی ، جذب ایزوترم لانگمیر