بررسی تغییرات کیفی منابع آب دشت سیستان

مدیریت منابع آبی و ارتقای کیفیت آنها نیازمند وجود اطلاعات کافی در زمینه فاکتورهای شیمیایی آب و موقعیت آن در منطقه جغرافیایی دارد. دشت سیستان با بارندگی کمتر از 70 میلیمتر یکی از نواحی خشک کشورمان به حساب میآید. با حاکمیت شرایط سخت اقلیمی ونوسانات شدید رودخانه هیرمند، توزیع نامناسب فصلی آب، وقوع خشکسالی و... در شهرستانهای زهک و زابل و دیگر عوامل تشدیدکنندهآن، روستاییان منطقه به استفاده از آب چاهکها روی آوردهاند که به علت فقدان وجود آبهای زیرزمینی و اندک بودن آب سفرههای سطحی دبی چاهکها پایین میباشد. کیفیت نامناسب میتواند از یکی از عوامل محدود کننده در این زمینه باشد که علاوه بر ایجاد مشکل برای گیاهان، خاک منطقه را نیز دچار پسرفت مینماید. علاوه بر کیفیت آب، عواملی همچون بافت خاک، وضعیت زهکشی، عناصرشیمیایی خاک، نوع گیاه مورد نظر برای کاشت نیز در نتیجهگیری نهایی تاثیرگذار خواهد بود. بنابراین تنها با داشتن کیفیت آبها نمیتوان راجع به برنامهریزی جهت استفاده از آنها تصمیم گرفت خصوصیات فیزیکوشیمیایی منبع آبی منطقه نشان میدهد که آب موجود در منطقه دارای کیفیت متوسط جهت کشاورزی میباشد. همچنین با افزایش غلظت املاح در منطقه از کیفیت آب، تا حدودی کاسته شده است.

کلیدواژه ها:

منابع آب سیستان ، رودخانه هیرمند ، چاهنیمه ها ، خشکسالی