سهم اسلام در نگرش معنوی و فلسفی به هنر

هنر اسلامی مکاشفه ای از صور گوناگون هستی است تا حقیقت این صور را در قالب کلام، موسیقی، تصویر، حجم و معماری به تجسم و نمایش گذارد و در روند این مکاشفه، حیات فردی و جمعی انسان را برتر آورد تا آن حد که به غربت انسان پایان بخشد و قرب به آن یگانه برتر را میسر سازد. اتصال انسان به حقیقت ماورایی، جوهر هنر اسلامی است. قلمرو هنر اسلامی، نه گزینشی است و نه آرمانی چرا که وسعتی از جهان پیش از تولد تا قیامت را برای روشن کردن طریق رستگاری و یافتن مضامین هنری به هنرمند تقدیم می کند و همین قلمرو عظیم با همه فراز و فرودهایش و با تمام واقعیاتش مضامین هنری را به هنرمند عطا می کند. فسادها، زشتی ها، تجاوزها، ظلم ها، دروغ ها و سلطه گری ها همه واقعیت اند نه آرمان. هنر، عرفان و حکمت مباین یکدیگر نیستند، بلکه دارای اصلی واحد هستند و حتی حکمت، یعنی فلسفه به معنای حقیقی و الهی آن. هنرمند می تواند عارف و حکیم باشد، لذا سعی می کند حقایقی را که دیده است عینیت ببخشد و در خارج متحقق کند، چنانچه شان یک هنرمند عینیت بخشیدن به طرق گوناگون، گاهی به زبان کلمه و شعر، گاهی به صورت معماری با زبان خشت و گل است.

کلیدواژه ها:

هنر اسلامی ، حکمت ، فلسفه ، آرمان