بررسی نقش معماری خورشیدی به عنوان راهبردی در جهت ارتقای کیفیت محیط‍ زیست شهری از منظر معماری پایدار

ﭼﺎﻟﺶ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻼﺣﻈﺎﺕ ﻣﺤﻴﻄﯽ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺳﻄﺢ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ، ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺸﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ معماری خورشیدی یکی از رویکرد‍های نوین معماری و شهر سازی و برخاسته از مفاهیم توسعه‍‍ی پایدار است که از آن می توان در جهت کاهش سرانه مصرف انرژی، ارتقای کیفیت محیط زیست و توسعه پایدار شهری بهره برد. هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش معماری خورشیدی به عنوان راهبردی در جهت ارتقا کیفیت زیست محیطی شهری از منظر معماران دارای تحصیلات در رشته معماری و شهرسازی شهر اهواز است. روش پژوهش توصیفی- پیمایشیاست. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته در طیف لیکرت می باشد که روایی آن مورد تائید متخصصان معماری ومحیط زیست قرار گرفته است و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 72/ محاسبه گردیده است.پس از تجزیه و تحلیل یافته ها نتایج به صورت زیر حاصل شده است: 80% معماران اظهار داشته که معماری خورشیدی در ابعاد 4گانه ( اکولوژیکی، اقلیمی، زیست محیطی و اقتصادی- فرهنگی) تأثیر زیاد و خیلی زیادی دارد وگفته می شود معماران به تاثیرات معماری خورشیدی در ابعاد 4گانه ( اکولوژیکی، اقلیمی، زیست محیطی و اقتصادی- فرهنگی) واقف هستند.70% معماران اظهار داشته اند که بررسی ویژگی و تفاوت های معماری خورشیدی تأثیر زیاد و خیلی زیادی از منظر معماری پایدار دارد وگفته می شود معماران از ویژگی و تفاوت های معماری خورشیدی مطلع هستند.80% معماران اظهار داشته اند که نارسایی های معماری خورشیدی معمولی تأثیر زیاد و خیلی زیادی از منظر معماری پایدار دارد وگفته می شود معماران به نارسایی های معماری خورشیدی و معماری معمولی مشرف هستند.

کلیدواژه ها:

معماری خورشیدی ، محیط زیست ، معماری پایدار ، برنامه ریزی شهری ،