ارزیابی توزع مکانی دمای سطح زمین در محیط زیست شهری با کاربرد سنجش از دور حرارتی (مطالعه موردی: شهرتبریز)

با توجه به اینکه جهان هر روز شهری تر می شود شناختن راه های بهبود محیط زیست شهری و اینکه شهرها بصورت محیط های جذابتر و سالمتری برای زندگی درآیند و از آثار نامطلوب آنها بر محیط زیست کاسته شود، اهمیت پیدا می کند. مهمتریناثرات حیات شهری تبریز بر محیط زیست، توسعه ناپایدار در منطقه شهری، افزایش جمعیت انسانی و تغییرات فناوری می باشد که به تدریج بر کیفیت هوای منطق ی شهری تأثیر گذاشته است. به دلیل چنین تغییرات گسترده ی ساختار سیمای سرزمین شهر تبریز و به تبع از آن ظهور پدیده جزیره حرارتی شهری، اثرات منفی روی محیط زیست شهری گذاشته است. در پژوهش حاضر، با استفاده از تصاویر ماهواره ای لندست 8، دمای سطح زمین شهر تبریز بازیابی و توزیع مکانی آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که گرادیانت توزیع دمایی در منطقه شهری تبریز از شمال غربی به جنوب شرقی کاهش می یابد. حداکثر دماهای LST بیشتر در اطراف فرودگاه تبریز (غالباً فضاهای باز و خاک های لخت) و پهنه ی صنعتی جنوب غربی مشاهده می شود. همچنین در مناطقی که تراکم پوشش گیاهی افزایش یافته، دمای سطح به همان مقدار کاهش که بیانگر همبستگی قوی منفی بین NDVI و LST موقعی که پوشش گیاهی متراکم است، می باشد.

کلیدواژه ها:

دمای سطح زمین ، محیط زیست شهری تبریز ، شاخص نرمال شده پوشش گیاهی (NDVI) ، لندست 8 ، سنجش از دور حرارتی