ارزیابی وضعیت توسعه یافتگی شهرستان پاوه در استان کرمانشاه

نخستین قدم در برنامه ریزی توسعه منطقه ای، شناسایی وضع موجود آن مناطق است که این شناسایی مستلزم تجزیه و تحلیل بخش های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. که برای تخصیص اعتبار و منابع میان مناطق شناسایی جایگاه آن و رتبه بندی سطوح برخورداری ضروری است. هدف کلی این پژوهش ارزیابی درجه توسعه یافتگی شهرستان پاوه در سطح استان کرمانشاه می باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد. برای ارزیابی سطح توسعه یافتگی شهرستان پاوه و تعیین سطح توسعه از مدل موریس با انتخاب 35 متغیر در قالب شاخص های زیربنایی، بهداشتی- درمانی و آموزشی- فرهنگی و با استفاه از ضریب پراکندگی میزان اختلاف و نابرابری در شاخص های مورد مطالعه استفاده شده است. نتایج این بررسی نشان می دهد در سطح استان کرمانشاه، شهرستان پاوه رتبه اول را از لحاظ توسعه یافتگی دارا می باشد، درجه توسعه یافتگی بین شهرستان های مختلف استان کرمانشاه متفاوت می باشدف به گونه ای که پاوه با ضریب بیشتر از 0.60 درصد برخوردار، ثلاث باباجانی با ضریب کمتر از 0.30 به عنوان محروم ترین شهرستان استان کرمانشاه شناسایی شده اند، همچنین از لحاظ ضریب پراکندگی شاخص آموزشی- فرهنگی با 0.52 بیشترین اختلاف و نابرابری را دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی ، م دل موریس ، ضریب پراکندگی ، شهرستان پاوه