مفهوم مبانی نماد و نشانه های زیبا شناسی در معماری ایرانی - اسلامی

زیبایی جاذبه ای است ازلی که هنر، پل ارتباط بین آن و انسان است. درک زیبایی موهبتی است الهی و پایگاهی ذهنی که به عینیت می انجامد و هنر بدون آن کالبدی بی روح و خالی از جاذبه است. مبانی زیباشناسی عبارتند از: انسجام، خلاقیت، حس آرامش و آسایش و هویت . با توجه به ساختار هویت می توان گفت: که زیباشناسی، مدهب و باورهای دینی ازعوامل زیربنایی هویت در معماری می باشند. و باید به گونه ای باشد که به مردمانبساط خاطر دهد و آنها را به محیط و شهر علاقمند کند. فرهنگ، خانواده، محیط و غیره تأثیرات شگرفی در ادراک زیبایی دارند. در این مقاله سعی بر آن شده است تا پس از مروری بر شناخت مفاهیم زیباشناسی، تعاریف آن در معماری به بررسی نمونه هایی از نماد و نشانه های زیباشناسی در مسکن موجود شهر دزفول پرداخته، و نتیجه خواهیم گرفت، ما در معماری سنتی ثروتی داریم به نام «فرهنگ و سنت» که باید آن را بشناسیم و از طریق این شناخت طراحیمان را بهبود ببخشیم و داشته هایمان را زنده کنیم. زیباشناسی در معماری ایرانی- اسلامی دزفول با تکیه بر فرم و م حتوا حامل ارزش های والای معنوی، ریشه های عمیقی در فرهنگ و اندیشههای این مرز وبوم داراست. دقت در بکارگیری سمبول ها و نمادها در معماری دزفول نشان دهنده هویت و حفظ و انتقلا باورهای فرهنگی و علاوه بر آن تأثیر روحی و روانی مثبتی بر محیط می گذاشند. بنابراین با توجه به اینکه دزفول دارای پتانسیل هایی به لحاظ خلق آثار مطلوب و ارتباط با پیشینه معماری و هویت سنتی می باشد به بازخوانی نماد و نشانه های زیباشناسی در معماری به دلیل حفظ ارزشهای فرهنگی و تژئینات نمای خانه های سنتی دزفول می پردازیم.

کلیدواژه ها:

زیبا شناسی ، مؤلفه های زیباشناسی ، نماد و نشانه ، معماری اسلامی ، دزفول