مقایسه تحلیل پوش اورارتقایافته و دینامیکی غیرخطی دربررسی آسیب پذیری ساختمانهای بتنی بلند

در سال های اخیر به دلیل توجه زیاد مهندسان به طراحی ساختمان ها بر اساس عملکرد، استفاده از روشهای تحلیل غیرخطی که پاسخ های عملکردی سازه را بهتر نشان می دهند، رو به افزایش است. تحلیل دینامیکی غیر خطی به عنوان دقیق ترین روش جهت تعیین تقاضای لرزه ای و هم چنین تشخیص مکانیسم مفاصل پلاستیک در سازه ها می باشد. ولی به علت مشکلات کاربردی، استفاده از این روش با محدودیت هایی رو به روست به همین دلیل تحلیل استاتیکی غیرخطی( پوش آور) تبدیل به تحلیلی استاندارد برای ارزیابی و طراحی ساختمان ها گردیده است.تحلیل پوش آور به دسته متعارف و ارتقا یافته تقسیم می شود.پوش اورمت عارف اثر مودهای بالاتر را در نظر نمی گیرد برای رفع این محدودیت روش جدیدی به نام تحلیل استاتیکی فزاینده غیر خطی مودی (MPA) به منظور بهبود دقت رو شهای پوش اور سنتی ارا ئه شد. ا ین روش قادر ا ست ا ثر مود های بالاتر از مود اصلی را در پاسخ نهایی سازه لحاظ کند. بنابراین استفاده از آن در ارزیابی لرزه ای ساختمانهایی که مشارکت مودهای بالاتر تعیین کننده است،مانند ساختمانهای بلند و نامنظم از اهمیت خاصی برخوردار است. در این تحقیق به بررسی دقت نتایج حاصل از تحلیل رانشی مودال در مقایسه با تحلیل دینامیکی غیر خطی بر روی ساختمانهای بتنی بلند می پردازیم و مشخص می کنیم در ساختمانهای بلند تا حدود چه ارتفاعی تحلیل رانشی مودال(MPA) می تواند کارآمد باشد نتیجه بررسی ها نشان داد در ساختمانهای بلند با پلان منظم تا ارتفاع 15 طبقه می توان نتایج قابل اطمینانی از روش تحلیلی پوش اور مودال به دست آورد

کلیدواژه ها:

تحلیل دینامیکی غیرخطی ، پوش اور ، تحلیل رانشی مودال ، تحلیل استاتیکی غیرخطی ، مودهای بالاتر