گونه شناسی حمامهای دوره قاجار با رویکرد کاربری به حمامهای عمومی و خصوصی شهر شیراز - نمونه موردی حمام باغ عفیفآباد و حمام توکلی

حمامها یکی از گونههای شاخص معماری سنتی ایران برشمرده شده که مراحل گوناگون طراحی و اجرای آن، بدون توجه به اقلیم و محیط طبیعی، ممکن نبودهاست. در فرهنگ ایرانی پیش از ظهور اسلام و پساز آن، به بهداشت فردی به عنوان آموزهای دینی توجه شده و بر این اساس حمام به منزله نشانه کالبدی و اجتماعی بروز این گونه باورها، تجلی مهمی در جامعه ایران داشتهاست. همچنین عواملی ازجمله اهمیت نظافت، رعایت احکام دینی و حفظ حرمت آب در توسعه و رشد معماری گرمابهها موثر بودهاست.حمامهای ایران از حیث معماری و تزئینات دارای رتبهبندی در دورههای گوناگون تاریخی بوده و در دوره صفوی به اوج خود رسیده که این روند تا دوره قاجار نیز ادامه داشتهاست. همچنین، حمامهای ایرانی بر اساس عوامل گوناگون دسته بندی شدهاند. در این مقاله، سعی برآن است، تا بر اساسمطالعات کتابخانهای و روش پیمایشی، به بررسی گونههای کاربری حمامهای دوره قاجار در شهر شیراز پرداخته و چگونگی روابط فضایی حمامهای خصوصی و عمومی را با توجه به اقلیم منطقه، بیان کرد

کلیدواژه ها:

گونهشناسی حمام ، حمام خصوصی و عمومی ، معماری قاجار ، حمامهای شهر شیراز