معماری دیجیتال با رویکرد موضوعی به سیستم های طراحی پارامتریک

در دهه های اخیر روش های جدیدی در طراحی معماری پدیدار گشته که از کامپیوتر به عنوان وسیله طراحی استفاده می کنند و این موضوع دسته های مختلفی ازمهارت های دیجیتال و نمونه ای جدید از دانش معماری را پدید آورده است . از آنجا که تا به حال چهارچوب تئوری دقیقی وجود نداشته که بتواند برنامه جامعی برایآموزش معماری دیجیتال ارائه دهد، این مقاله بدنبال ارائه روشی در طراحی است که بر پایه ایده ای متشکل از تابع های قابل اندازه گیری شکل می گیرد. این روش یکایده کلی از طراحی دیجیتال ارائه می دهد که در پی آن می توان به شناخت روش هایی از طراحی دیجتال توأم با درک منطقی آنها رسید. در این پژوهش، سیستم های طراحی پارامترک به عنوان یک ابزار تولیدی در طراحی معماری دیجیتال، با بیان مثالهایی از طراحی به این روش، مورد بررسی قرار گرفته است. ابزارهای پارامتریک بر پایه ی الگوریتم کار می کنند و بر همین اساس از قابلیت کنترل دقیق بر هندسه ی طراحی در کل روند طراحی برخوردارند. قابلیت انعطاف پذیری و جواب دهی این ابزارها به تغییرات طراحی، مدل های پارامتریک را به مدلی مفید و کاربردی مخصوصا در طراحی مدل های پیچیده و منحصر به فرد تبدیل کرده است

کلیدواژه ها:

معماری دیجیتال ، سیستم های تولید طراحی ، طراحی پارامتریک