بهبود کارایی پایگاه داده رابطه ای با استفاده از منطق فازی

پایگاه داده مدلهای متفاوتی دارد که پایگاه داده رابطه ای مدل بسیار موفقی در گستره وسیعی از کاربردها بوده است و بیشتر سیستم های مدیریت پایگاه داده امروزی مبتنی بر این مدل می باشند. در مدل رابطه ای که برای اولین بار در سال 1970 توسط Codd مطرح گردید، نحوه نمایش و مواجهه با پدیده عدم قطعیت به صورت مناسبی در آن در نظر گرفته نشده بود هر چند تلاش هایی برای این منظور صورت گرفته است. منطق فازی راه ساده ای را برای رسیدن به یک نتیجه قطعی و معین بر پایه اطلاعات ورودی ناقص، خطا دار ، مبهم و دوپهلو فراهم می کند. پرفسور لطفی زاده بیانگذار منطق فازی است. که در رابطه با متغیر های زبان شناختی نظریه های متفاوتی دارد. متغیر های زبانی، متغیر هایی هستند که مقادیر شان اعداد نیستند بلکه لغات یا جملات یک زبان طبیعی یا ساختگی هستند. تئوری فازی برای مواجه شدن با اکثر پدیده های جهان واقعی که در آنها عدم قطعیت وجود دارد مورد استفاده قرار می گیرد. برای مدلسازی پایگاه داده فازی و یا به عبارتی خاص تر توسعه مفاهیم مدلسازی پایگاه داده مثل نمودار های موجودیت رتبطخ (ER) برای توانایی نمایش پایگاه های داده فازی از سال 1986 تاکنون مدل های زیادی پیشنهاد شده است. اولین این مدل ها مدلی بود که توسط Zvieli-Chen ارائه شد که در آن سه سطح فازینس قابل مطرح شدن و نمایش بود. مدل های مفهومی ، مدل های اطلاعات معنایی و مدل های اطلاعات شی گرا می توانند نماینده دستورات شی نادرست وپیچیده بدون جدا شدن از اطلاعات و مدل کامل که ارتباط پیچیده ای دارند ، باشند.

کلیدواژه ها:

پایگاه داده رابطه ای ، منطق فازی ، پایگاه داده فازی ، شی گرا ، پایگاه داده فازی شی گرا