ترکیب سیستم های تصمیم گیری چند معیاره و اطلاعات جغرافیایی در مکان یابی محل های مناسب انواع تفرج(مطالعه موردی: پارک جنگلی حسن آباد سنندج)

برنامه ریزی و استفاده تفرجی و طبیعت گردی از مناطق جنگلی مستلزم شناخت دقیق عوامل محیطی، ارزیابی قابلیت و توان طبیعی منطقه با توجه به ارزش های اقتصادی اجتماعی و فرهنگی، تقاضای تفرجی بازدیدکنندگان و طبیعت گردان و نیز ملاحظات زیست محیطی می باشد. عدم تطابق کاربری بهینه و کاربری موجود عامل اصلی تخریب در این مناطق است. پارک جنگلی حسن آباد از مناطق جنگل کاری شده در سنندج می باشد که در فصول مختلف سال پذیرای گردشگران زیادی می باشد و بدلیل عدم برنامه ریزی و استفاده صحیح در معرض خطر نابودی می باشد جهت شناسایی و توسعه مناطق مناسب گردشگری با در نظر گرفتن عوامل کمی و کیفی، ترکیب سیستم های چند معیاری تصمیم گیری (MCDM) و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در قالب سیستم پشتیبان تصمیم گیری، بکار برده شد. در مرحله اول با استفاده از روش دلفی عوامل تأثیرگذار بر تفرج منطقه شناسایی شدند، این عوامل در قالب پرسشنامه توسط کارشناسان تفرج مورد مقایسه زوجی قرار گرفتند و توسط نرم افزار Expert Choice وزن دهی شدند، سپس در محیط GIS این عوامل لایه سازی و تلفیق شدند. بر اساس نتایج، 8 فاکتور مؤثر در بررسی قابلیت تفرج شناسایی شد، فاکتورهای فاصله از منابع آبی، فاصله از مسیرهای دسترسی دارای بیشترین وزن بودند. از کل محدوده 434/6 هکتاری پارک 5/2% دارای توان بسیار بالا، 51/1% توان بالا و 42/7 درصد توان تفرج متوسط را دارا می باشد.