تحلیل نا برابری های فضایی درون شهری در برخورداری از خدمات عمومی شهری در راستای توسعه پایدار (مورد مطالعه:نواحی 7گانه مراغه)

برخورداری ازخدمات شهری ساختارکالبدی فضایی واجتماعی محلات راشکل میدهد که نابرابری درتوزیع آنها جدایی گزینی اکولوژیکی و قطبی شدن رادرپی دارد که دراین راستا بحث توزیع خدمات و استفاده ازفضا و به عبارت کلی عدالت فضایی دربرنامه ریزی شهری مطرح میشود هدف ازاین پژوهش توزیع عادلانه نیازهای اساسی امکانات تسهیلات و خدمات شهری درمیان محلات و نواحی مختلف شهر است بطوریکه هیچ محله یا منطقه ای نسبت به منطقه یا محله دیگر ازنظر برخورداری برتری فضایی نداشته باشد و اصل دسترسی برابر رعایت شده باشددرپژوهش حاضر با روش تحلیلی توصیفی به ارزیابی نحوه توزیع خدمات عمومی درنواحی هفت گانه شهر مراغه پرداخته شده و سعی براین است تا توزیع برخی خدمات و میزان برخورداری و توسعه یافتگی هریک ازنواحی را با بهره گیری ازمدل تاپسیس و همچنین باکمکنرم افزار GIS مشخص گردد نتایج حاصل ازاین پژوهش حاکی ازاین است که توزیع برخی خدمات درسطح نواحی مورد مطالعه باعدم تعادل همراه است و همچنین ازنظر میزان برخورداری و دسترسی به خدمات دارای نابرابری می باشد بطوریکه ازنظر برخورداری ناحیه هفت کاملا برخوردار درحالیکه ناحیه پنج منطقه موردمطالعه کاملا محروم می باشد همچنین ناحیه یک برخوردار نواحی دوچهاروشش نیمه برخوردار و ناحیه سه نسبتا محروم سطح بندی شده اند

کلیدواژه ها:

عدالت فضایی ، نابرابریهای نواحی ، خدمات عمومی ، توسعه پایدار ، نواحی مراغه ، تکنیکهای چندمعیاره