آسیب شناسی عدم اشتغال فارغ التحصیلان نظام آموزشی عالی در بخش عمومی

یکی از مهمترین اهداف دولتها در حوزه اقتصاد ایجاد رشد اقتصادی است. سال های متمادی بود که تنها سرمایه فیزیکی عامل رشد اقتصادی بشمار می رفت، اما با مشخص شدن ننقش نیروی انسانی در شد و توسعه اقتصادی، گونه ای دیگری از سرمایه یعنی سرمایه انسانی نیز بتدریج جای شایسته خود را در تحلیل ها وبرنامه ریزی های رشد و توسعه جوامع مختلف یافت. یکی از مهمترین معیارهایی که برای ارزیابی سرمایه انسانی در سطح بین الملل از آن استفاده شد، تحصیلات عال می ابشد. اکثریت کارشناسان اقتصادی کشور اتفاق نظر دارند که بخش عمومی ایران یا ماشین اداری دولت از نظر تراکم سرمایه انسانی در سطح پائینی قرار دارد. این موضوع بعضا باعث شده تا ترازنامه کارکنان قوه اجرایی کشور منف یو بهره وری اقتصادی در عرصه بخش عمومی بسیار اندک و به مراتب پایین تر از سطوح بی پن المللی باشد. در تحلیل این نارسایی یکی از عوامل اسای، ناکافی بودن نیروی انسانی متخصص یا دانش آموختگان نظامن آموزش عالی کشور در بدنه اجرایی بخش عمومی است. به نظر می ردس دولت به عنوان متولی اصلی سرمایه گذاری در بخش آموزش عالی به رغم انجام دو دهه سرمایه گذاری های روز افزون نتوانسته است از سرمایه انسانی تشکیل شده بعنوان یک عامل مکمل در کنار سرمایه گذاریهای فیزیکی موجبات ارتقاء بهره وری و کارایی بخشهای مختلف کشور را فراهم نماید. از سوی دیگر با توجه به خروج و یا بیکار ماندن عده زیادی از فارغ التحصیلان نظام اموزش عالی در سالیان اخیر، کشور در آستانه یک فاجعه اقتصادی و اجتماعی قرار دارد.