تعیین حداکثر ظرفیت منابع تولید پراکنده برای حفظ هماهنگی فیوز - بازبست در شبکه های توزیع

شبکه های توزیع سنتی ماهیتی شعاعی دارند که به واسطه یک منبع تغذیه از شبکه سراسری تغ ذیه می شوند . سیستم حفاظت این گونه شبکه ها بسیار ساده است و معمولاً به وسیله فیوز، بازبست و رله اضافه جریان پیاده سازی می شود . در سال های اخیر، با توجه به کاربردهای متنوع و فواید اتصال نیروگاههای تولید پراکنده به شبکه های توزیع ، توجه زیادی به استفاده از این واحدها در سطح شبکه های توزیع شده است . اما این فواید زمانی محقق خواهند شد که تبعات ناشی از ورود این واحدها به سیستم توزیع نیز ب ه طور کامل بررسی و معایب آن مرتفع گردد . به عنوان مثال، حضور این گونه منابع تولیدی باعث می شود که شبکه های توزیع ماهیت شعاعی خود را از دست بدهند و به واسطه آن هماهنگی تجهیزات حفاظتی از بین برود . در این مقاله روشی جدید برای تعیین حداکثر ظرفیت تولید پراکنده قابل تزریق به شبکه های توزیع، جهت حفظ هماهنگی موجود بین ادوات حفاظتی آن شبکه، با به کارگیری معادلات ریاضی منحنی های عملکرد ادوات حفاظتی ارائه شده است . همچنین روش پیشنهادی بر روی یک شبکه توزیع نمونه و با استفاده از نرم افزارهای MATLAB و DIgSILENT شبیه سازی شده و نتایج آن ارائه شده است .

کلیدواژه ها:

شبکه توزیع ، تولید پراکنده ، هماهنگی حفاظتی ، بازبست