آبروی آب در فرهنگ ایران زمین

آب یکی از مقدس ترین عناصر جهان آفرینش در فرهنگ ملی ایران است عنصری که حتی بنیان عرش الهی نیز، برگستره ی عظمت و پاکی آن نقش بسته است در آیین میترایی، برای پاک شدن از آلودگی های گذشته؛ انجام فرایض دینی و شرکت در مراسم مذهبی نیاز به شست و شو امری محتوم به شمار می رفته است از نظر مردم خاورمیانه افرینش جهان در ارتباط مستقیم با آب قلمداد می شود توجه به آب به عنوان عاملی مقدس، مطهر و شفابخش در بیش تر آیین های مذهبی از جمله آیین های ایرانی نیز یاد شده است. هم چنین تشتر فره مند در فرهنگ ایران به عنوان دازنده ی تخمه ی آب و ایزد باران مورد توجه قرار گرفته است تشتر آب سرشت بوده و پریان اهریمنی را از دریای فراخ کوت دور می کند ضمن این که در این نگرش، فلسفه ی خلقت دریاها، چشمه ها و رودهای روان، برای از بین بردن خشک سالی و آسیب ناشی از وجود موجودات پلید قابل بررسی و تامل است.

کلیدواژه ها:

آب دریا ، فرهنگ ایران باستان ، آناهیتا ، تشتر یا تیشتر ، زرتشت یا زردشت ، آفرینش