امنیت غذایی و توسعه پایدار کشاورزی در راستای تحقق اهداف ایران در سال 1404

امنیت غذایی ازچالشهای عمده کشورهای جهان به ویژه کشورهای درحال توسعه است و چگونگی تعامل امنیت غذایی با توسعه پایدار ازاهمیت زیادی برخوردار است این تحقیق با توجه به این موضوع صورت میگیرد که چگونه می توان امنیت غذایی را بادرنظر گرفتن توسعه پایدارکشاورزی پی گیری نمود به شکلی که هیچ یک متضررنشود روش این تحقیق اسنادی بوده که ازمنابع متعددی و جستجوهای اینترنتی درآن بهره برده شده است نتایج حاکی ازآن است که امنیت غذایی بادرنظر گرفتن زمان غذا و دسترسی و بهداشت تغذیه ای میتواند به وقوع بپیوندد دراین راستا توجه به پایداری محیط پایداری ولید و پایداری اقتصادی اجتماعی اهمیت دارد رشد جمعیت و فرسایش خاک به همراه گسترش فقر ازجمله نگرانی های تامین امنیت غذایی درنواحی روستایی به شمار میرود دراین میان اسیب پذیری قشر های پایین جامعه به تحولات تولیدی دربخش کشاورزی ازمشکلات توسعه امنیت غذایی درایران است لذا امنیت غذایی میتواند ازطریق پرداخت یارانه ها و کمک های غذایی مستقیم داخلی و خارجی صورت بگیرد که این کار سبب میگردد که علاوه برافزایش عرضه غذا مصرف کنندگان و کمکهای غذایی مستقیم داخلی و خارجی صورت بگیرد که این کارسبب میگردد که علاوه برافزایش عرضه غذا مصرف کنندگان درهرم غذایی بالا بروند این فرایند منجر به بهبود کمی و کیفی موادغذایی آنها میشود بااین شرایط حذف یارانه ها میتواند تاثیر قابل توجهی را برامنیت غذایی چه ازنظر کمیت وکیفیت گذارده و ضمن کاهش شاخصهای آن سبب بهره برداری بیشتر ازمنابع طبیعی و تخریب محیط زیست نیز گردد همچنین امنیت غذایی درایران به شدت وابسته به اوضاع جوی بوده و باتوجه به عدم توسعه مناسب بخش کشاورزی اسیب پذیری آن دربرابر تغییرات محیطی بالا است

کلیدواژه ها:

امنیت غذایی ، توسعه پایدارکشاورزی ، بهداشت تغذیه ای ، هرم غذایی