راهکارهای بهبود کیفیت پساب در صنعت

کیفیت پساب واحدهای صنعتی به نوع صنعت، فرایند تولید، وضعیت دسترسی به آب و فرایند تصفیه، نحوه مدیریت واحد صنعتی، مساحت فضای سبز محوطه، وضعیت تأسیسات بهداشتی-رفاهی، وجود سامانه های بازچرخانی و میزان استفاده وابسته است. نگرانی های عمیقی نسبت به تخلیه پساب های صنعتی تصفیه نشده به محیط های آبی وجود دارد. چنانچه پساب خروجی آلوده به فلزات سنگین، ذرات و مواد شیمیایی با بار آلی بالا باشد، بر کیفیت محیط آبی پذیرنده اثرات نامطلوبی خواهد گذاشت و حجم کمی از پساب صنعتی می تواند حجم بسیار زیادی از آب را تحت تأثیر قرار دهد. تکنولوژی های متعدد تصفیه به منظور دفع یا بازگردانی پساب مورد استفاده قرار می گیرند. تصفیه انتهای خط اغلب قبل از تخلیه پساب به سیستم فاضلاب شهری یا محیط های پذیرنده انجام می شود. هیچ محدودیت فنی برای رسیدن به میزان مطلوبی از کیفیت آب وجود ندارد و آنچه محدودکننده است، هزینه های تصفیه می باشد. رویکرد جدید، مدیریت آلاینده ها در مبدأ است. کاهش تولید آلاینده ها در فرآیند تولید، کاهش ورود آلاینده ها به جریان پساب، جداسازی جریان های پساب با آلودگی های متفاوت، حداکثر کردن بازیافت مواد و بازگردانی و استفاده مجدد از پساب، بهبود شیوه های نگهداری واحد صنعتی، بهینه سازی فرآیندها و ... رویکردهای مفیدی است که می تواند در بهبود کیفیت پساب های صنعتی و نیل به تولید پاک تر بسیار مؤثر باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت پساب ، تخلیه صفر ، لیزینگ مواد ، تولید پاک تر