تاویل الگوواره های معماری سنتی ایرانی در ایجاد فضاهای پایدار شهری

استفاده از معماری سنتی و کهن ایران یکی از راه کارهای موثر و مهم برای ایجاد شهرهایی منظم و همخوان با طبیعت اطرافشان است متاسفانه با گذشت زمان معماری و ساخت و ساز در کشور ما هویت خود را از دست داده و نه تنها از لحاظ ایجاد فضاهای آرامش بخش بلکه از جنبه زیست محیطی و طبیعی هم موفقیتی نداشته است . منظور از تاویل در این مقاله نه به معنی بازگشت و تقلید کورکورانه از معماری گذشته بلکه تلفیق و استفاده هدفمند از معماری سنتی ایرانی و اسلامی در کنار معماری مدرن امروزی خواهد بود بهره بردن و الهام گرفتن از کاشی های هفت رنگ در طراحی و رنگ آمیزی فضاهای داخلی و شهری یکی از نکات مهم برای ایجاد فضاهای آرامش در شهرها می باشد استفاده از چشمه ها، قنات ها و سفره های زیرزمینی آب در ایجاد حوض ها و آبنماها در باغ های ایرانی یکی از همان مطالب مهمی است که در معماری پایدار امروز به فراموشی سپرده شده است با بهره گیری از این مطلب و جمع آوری آبک های موجود در سطح شهرها می توان از آب ، این عنصر مهم در ایجاد شرایط دمایی و جوی مطلوب بهره لازم را برد. مهمترین نکته در معماری سنتی ایران توجه به رابطه تنگاتنگ بناها با موقعیت اقلیمی و جغرافیایی هر منطقه است و معماران هر بنا را بر اساس این مهم طراحی می کردند نکته دیگر توجه به رنگ ها در معماری ایرانی اسلامی بوده که از زوانشناسی رنگ ها کمال استفاده برده شده است و اصولا معماران آن زمان ها روانشناسان قابلی بودند که این مطلب ره وضوح در ابنیه گذشته قابل مشاهده است به گونه ای که محیط ها به خوبی از هم تفکیک پذیر بودند. حال سوالی که مطرح است این خواهد بود که آیا در طراحی فضاهای شهری امروزی در کشورمان ایران به این موارد یعنی رنگ، باغ ایرانی و مبلمان شهری مطابق با فرهنگ ایرانی و اسلامی دقت می شود ما در این مجال به دنبال راه حلی کلی برای رسیدن به روش طراحی هدفمند فضاهای شهری آرامش بخش پایدار در شهرهای ایران با توجه به فرهنگ ایرانی اسلامی هستیم.

کلیدواژه ها:

باغ ایرانی ، آب ، فضاهای آرامش ، معماری سنتی ایرانی ، معماری پایدار