بررسی مولفه های زیبایی شناختی بناهای اسلامی (مطالعه موردی:مسجد جامع قزوین)

زیبایی جاذبه ای است ازلی،که هنر پل ارتباط بین آن و انسان است.درک زیبایی موهبتی است الهی و پایگاهی ذهنی که به عینیت می انجامد؛وهنر بدون آن کالبدی است بی روح و خالی از جاذبه.مقاله حاضر با هدف تبیین چگونگی مولفه های زیبایی شناختی در بناهای دوره اسلامی از دو رویکرد معناگرایی و ساختارگرایی نوشته شده است که روش گردآوری اطلاعات در تحقیق،جمع آوری اسنادی است که با استفاده از کتب مرتبط به جمع آوری اطلاعات پرداخته شده است.این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی و در قالب مطالعه کیفی به انجام رسیده و به دنبال پاسخ به این پرسش است که چه ارزش های زیبایی شناسی در مسجد جامع قزوین وجود داشته و این مولفه های زیبایی شناسی چه تاثیری در شگل گیری ساختار این بنا داشته اند.روشاستدلال،استدلال شهودی بوده است و بر اساس آگاهی ها و دانسته ها و تجربیات پیشین شکل گرفته در ذهن به نقد و تحلیل مسجد جامع قزوین از منظر زیبایی شناسی می پردازیم تا در نهایت به معیارهای زیبایی شناسی به کار رفته در این اثر دست پیدا کنیم.

کلیدواژه ها:

زیبایی شناسی ، بناهای اسلامی ، مسجد ، رویکرد