نگاهی به گردشگری پایدار زیست محیطی (اکوتوریسم) و نقش آن در فرآیند توسعه پایدار شهری در ایران

با شر وع قرن بیست و یکم، گردشگری به یک واقعیت اجتناب ناپذیر قرن و اصولا یکی از چشم اندازهای آینده ساز بشر شناختهشده است. یکی از ضرورت های نوین در توسعه ی پایدار، صنعت توریسم و گردشگری است و به همین اندازه، یکی از ضرورت هایمدیریت موثر در صنعت گردشگری، رویکرد نظام گرا به فعالیت گردشگری است. راهبرد گردشگری پایدار در دنیای امروز، رهیافتجامعی است که خواهان رشد بلند مدت صنعت گردشگری بدون اثرات مخرب بر زیست بوم های طبیعی است و بر این نکته تاکیددارد که در قالب توسعه ی گردشگری، انسان قادر خواهد بود که جوانب خاصی از محیط را در جهت مثبت یا منفی دستکاری کند.حساسیت به موضوعات اکولوژیکی توریسم در سال های 1960 آغاز شد و در سال های 1970 رو به فزونی گذارد؛ چرا که در ایندوران به دلیل استفاده ی بیش از اندازه از منابع طبیعی برای به حداکثر رساندن سود و تولید، صدمات جبران ناپذیری به محیطزیست و طبیعت وارد شد. در همین راستا، اثرات خود را بر روی بخش توریسم هم گذاشت و فعالیت اکوتوریسم هرچه بیشتر زیرذره بین قرار گرفت. موقعیت جغرافیایی ویژه و تنوع پدیده های طبیعی در ایران باعث شده تا ایران به عنوان پنجمین کشور دارایتنوع طبیعی جهان شناخته شود. این در حالی است که علی رغم برخورداری از جاذبه های طبیعی فراوان، اکوتوریسم کشور بامشکلات و موانع گوناگونی در جذب طبیعت گرد مواجه بوده که مانع از گسترش آن شده است. بر این اساس، هدف این پژوهش«شناخت اکوتوریسم (گردشگری پایدار زیست محیطی)، موانع موثر در جذب توریسم و ارائه ی راهکارهای مناسب برای توسعه ی پایدار شهری» می باشد. نوع پژوهش «کیفی» و روش آن «توصیفی- تحلیلی» است که با بررسی مقالات، منابع اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، زیست محیطی ، گردشگری ، توسعه ی پایدار ، پایداری شهری ، توریسم