اثرات توسعه اکوتوریسم در توسعه پایدار روستایی (مطالعه موردی: شهرستان شهرکرد)

امروزه توسعه روستایی یکی از دغدغه های کشورها و دولتها به ویزه کشورهای درحال توسعه است. روستاها با دارا بودن منابع طبیعی پایه کشاورزی، با مسائل و مشکلات فراوانی مثل فقر، بیکاری، پایین بودن نرخ بهره وری در بخش کشاورزی و بخش تولیدات روستایی از یک سو و تخریب منابع طبیعی از سوی دیگر مواجه هستند که توسعه روستاها و ایجاد اشتغال پایدار در روستاها را تاحدی غیرممکن ساخته است. این مسائل لزوم توجه به راه حل های دیگر اقتصادی نظیر اکوتوریسم را برای کمک به توسعه روستاها با هزینه کم مطرح می سازد. برنامه ریزی در جهت گسترش وتوسعه اکوتوریسم با توجه به ویزگی های عمده آن مستلزم سرمایه گذاری های کلان نمی باشد و این موضوع در استان هایی از جمله استان چهارمحال و بختیاری که اکثراً با کمبود سرمایه مواجه اند ولی ازنظر جاذبه های طبیعی غنی هستند فرصت مغتنمی می باشد. در برنامه ریزی اکوتویسم نقش مشارکت مردمی و جامعه محلی در برداشته شدن نخستین گام ها و جامع نگری در برنامه ریزی در سطح ملی و منطقه ای از وجود بسیار حیاتی توسعه اکوتوریسم می باشد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیرات و راهکارهای مناسب توسعه اکوتوریسم و همچنین نقش آن در توسعه روستایی با تأکید بر شهرستان شهرکرد می باشد. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و میدانی است که با بررسی منابع اسنادی و کتابخانه ای و تهیه پرسشنامه و تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از تحلیل swot انجام شده است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که توسعه اکوتوریسم در مناطق دارای استعداد بالقوه و بخصوص مناطق روستایی در توسعه پایدار آنها نقش عمده و بالایی دارد و راهبرد مطلوب جهت تحقق توسعه پایدار روستایی از طریق گسترش اکوتوریسم در مناطق مورد مطالعه راهبرد تهاجمی است.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، محرومیت زدایی ، توسعه روستایی ، شهرستان شهرکرد ، swot