تعیین حجم دوغاب تزریقی با استفاده از بازشدگی درزه مطالعه موردی ساختگاه سد بختیاری

تراوش در پی و تکیه گاه های یک سد موجب هدر رفتن آب ذخیره شده در مخزن، فرسایش مصالح پی و ایجاد فشار بالا برنده در پی سد میشود. این موضوع میتواند پایداری دراز مدت سد را به مخاطره اندازد. یکی از روشهای کنترل تراوش، عملیات تزریق سیمان می باشد که براساس نتایج آزمایش فشارآب لوژان انجام می شود. در این مقاله تزریق پذیری در ساختگاه سد بختیاری و میزان تزریق بررسی شده است. ساختگاه سد بختیاری شامل سازندهای زیادی است که سازند سروک با سنگشناسی آهک چرتدار سازند غالب ساختگاه است. بازشدگی درزه ها بر اساس نفوذپذیری و فاصله داری درزهها محاسبه شده و سپس حجم دوغاب تزریقی بر اساس حداکثر طول نفوذ دوغاب در درزه ها به دست آمده است. در نهایت مقادیر محاسبه شده با حجم دوغاب تزریقی در ساختگاه برای مقاطع 3 متری گمانههای تزریق آزمایشی مقایسه شده است. نتایج حاصله حاکی از سازگاری نسبی روند مقادیر محاسباتی و تزریق شده میباشد، اگرچه همواره مقادیر تزریق شده بیش از مقدار محاسباتی بوده است

کلیدواژه ها:

سد بختیاری ، حجم دوغاب تزریقی ، گمانه های تزریق آزمایشی ، بازشدگی درزه