توسعه گردشگری شهرهای ایرانی اسلامی با تأکید بر نقش میراث فرهنگی بر ایجاد پایداری اجتماعی

صنعت گردشگری به عنوان زمینه و گستره ی مؤثری در توسعه اقتصادی، اجتماعی مناطق مطرح می باشد. شهرها از ابتدا تا کنون از جذاب ترین فضاها برای گردشگران بوده اند و به عنوان نماد اصلی درجه ای از تکامل اجتماعی انسانها در بردارنده مراکز مهم اقتصادی، علمی، تفریحی، پزشکیو غیره بوده و افزون بر این، از جاذبه های طبیعی و میراث فرهنگی نیز بهره مند بوده اند.ظهور گردشگری پس از انقلاب صنعتی، این امکان را برای ملتهای گوناگون فراهم ساخته است تا ضمن آشنایی با ویژگیهای فرهنگی ملل دیگر، مفاهیم و باورداشتهای فرهنگی خود را نیز در قالب نمادهای متنوع در معرض تماشای دیگران بگذارند. میراث فرهنگی در هر کشوری جزئی از سرمایه اجتماعی آن کشور محسوب میشود؛ بی تردید حیات و بقا هر جامعه به حفظ و بزرگداشت میراث فرهنگی آن باز میگردد. این امر در شهرهای ایرانی اسلامی با فرآهم آوردن تماشاگهی غنی و - جذاب از میراث گذشتگان در مجموعهای مناسب و به هم پیوسته از بناها، محلها، مکانها، مناطق، آثار هنری، مصنوعات و نظایر آن که به عنوان میراث فرهنگی شناخته میشود یکی از مؤثرترین عوامل هویت بخش هستند که حفظ آنها موجب پایداری اجتماعی و جذب گردشگر است. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی ،میراث فرهنگی شهرهای ایرانی اسلامی ازنظر تمام ابعاد اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی ،زیست محیطی و کالبدی برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار اجتماعی مورد توجه قرار گرفت. نتایج این مقاله بیان کننده این است که با بررسی هر یک از این ابعاد در میراث فرهنگی شهرهای اسلامی _ایرانی ما میتوانیم به عوامل ایجاد پایداری اجتماعی در شهر های ایرانی اسلامی برسیم که این امر منجر به توسعه صنعت گردشگری خواهد شد.بنابراین توسعه گردشگری شهری در شهرهای ایرانی _اسلامی با تکیه بر نقش میراث فرهنگی میتواند سهم به سزایی از پایداری اجتماعی را به خود اختصاص دهد.

کلیدواژه ها:

توسعه گردشگری ، میراث فرهنگی ، هویت ، پایداری ، پایداری اجتماعی ،