امر به معروف و نهی از منکر در سیره ی امام حسین(ع) و سایر مذاهب

سر و راز اصلی شعائر زنده نگه داشتن یاد خدا و پاسداشت دین الهی در دل و جان انساان ها است به همین مناسبت هر آنچه به یاد آورنده یاد خدا باشد شعائر نام گرفته است.امام حسین (ع) واصحاب با وفایشان در مسند احیا گری دین خدا و در رخداد کربلا، تأثیر بسیاری از مفاهیم و معانی عالی برای بشریت را تا ابد تبیین نمودند . در این مقاله تأثیر شعائر و فرایض دینی در خلق عاشورا مورد بررسی قرارگرفته و به مسئله ی امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یکی از شعارهایی که درطول همه زمان و مکانها جاری و ساری است؛ توجه شده است . هم چنین موضوع فوق از منظر قرآن کریم و ائمه ی اطهار (ع) و برخی روایات و احادیث معتبر مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه با طرح دیدگاه مذاهب ؛ معتزله ، شافعی ، زیدیه و امامیه تلاش شده تا مقایسه ایی در این زمینه نیاز صورت بگیرد . هم چنین نظر با ضرورت شناخت تهدیدات و آسیب های جوامع در هر دوره به لزوم شناخت مصادیق معروف منکر و اهمیت اجرای آن نیز در عصر حاضر تأکید گردیده است .

کلیدواژه ها:

شعائر الهی ، امر به معروف و نهی از منکر ، فریضه ، مصادیق ، احیاگری