بررسی و امکان سنجی عوامل موثر بر پایداری اجتماعی با استفاده از روش تخصیص خطی (مطالعه موردی شهر قزوین)

در قرن حاضر، شهرها به مراکزی تبدیل شده اند که علاوه بر تاثیرگذاری بر انسان ها بر سا یر مح یط ه ایی که با آن درارتباط می باشند نیز اثر می گذارند. لذا ضروری است که از پایداری سکونتگاه های امروزی چه از لحاظ محیطی و اقتصاد ی و چه از لحاظ اجتماعی اطمینان حاصل کرد. از طرفی دیگر در شهرهای امروزی نیاز به تعاملات اجتماع ی که یک ی از نیازهای اساسی و فطری انسان است روز به روز کمتر شده است. بنابراین پایداری اجتماعی، نیازها و رفتارهای انسان را به گونه ای در طراحی جهت می دهد که ارتباط انسان و محیط مصنوع (فضا) برای مدت نسبتا طولانی برقرار باشد . بنابراین هدف از این پژوهش، سنجش وضعیت پایداری اجتماعی و ارزیابی شاخص های تاثیر گذار بر آن، و در نه ای ت، استفاده از روش تصمیم گیری تخصیص خطی در جهت ارزیابی، شناخت، وزن دهی و رتبه بندی شاخص ه ای پای داری اجتماع ی در شهر قزوین می باشد. روش تحقیق توصیفی_ تحلیلی است و اطلاعات آن از طریق توزی ع پرسشنامه و تح لی ل داده ها و بخشی نیز به صورت کتابخانه ای حاصل گردیده است. پس از بررسی پاسخ ها و اولو ی ت ده ی به 7 شاخص مورد نظر ( امنیت، دسترسی به خدمات، ارتباط و تعامل بین افراد، حس تعلق به مکان، کیفیت مکان، کرامت و حقوق انسا نی، تنوع فرهنگی) به ارزیابی مناطق مورد نظر پرداخته و آنان را رتبه بندی می نماییم. در نهایت، مشاهده می شود که شهروندان از پایداری اجتماعی محیط شهری خیابان شهید بابایی از رضایت کافی برخوردارند، زیرا به عقیده آنها این خیابان، همه ی شاخص های پایداری اجتماعی را در سطحی قابل قبول دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، کیفیت زندگی ، رتبه بندی ، ارزیابی ، روش تخصیص خطی