بررسی معماری سنتی همساز با اقلیم سرد (برون گرای) مطالع موردی: شهر سنندج

در کشور ما مناطق اقلیمی متفاوت و شرایط آب و هوای در فصول سال مختلف می باشد، معماری سنتی راه حل ها وشیوه هایی منطقی جهت فراهم نمودن شرایط آسایش انسان را ابداع نموده است. یکی از سمبل های معماری پایدار،معماری سنتی ایرانی است. که به موضوع های اکولوژیکی و کارایی انرژی، هم به لحاظ پایین بودن قیمت اولیه و هم به لحاظ پایین بودن قیمت جاری و کار کردی بنا، پاسخگو بوده است. در بررسی بناهای سنتی و بومی، استفاده از انرژیهای تجدید پذیر همچون جریان هوا، نور، حرارت آفتاب و... در ساخت و سازها مد نظر سازندگان بوده است. همچنین سعی شده که ساخت بنا کمترین تأثیر منفی را بر محیط زیست داشته باشد. مهمترین نکته در معماری جدید استفاده بیش از حد از انرژی های غیر قابل تجدید(فسیلی) است، که علت اصلی آن استفاده از مصالح نا مناسب و حمل و نقلآنها و طراحی اشتباه بنا با استفاده از وسائل گرم کننده و خنک کننده با توجه به شرایط اقلیمی است. در این مقاله سعی گردیده تا ویژگی های معماری سنتی ایران در شهر سنندج و اقلیم سرد بررسی شود تا بدین طریق به ارتباط معماری گذشتگان در جهت استفاده بهینه از انرژی و پایداری محیط اشاره شود.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، طراحی اقلیمی ، انرژی ، برون گرای ، شهر سنندج