اثرات بیوچار بر تغییر شکل عناصر غذایی خاک

بیوچار از سوزاندن بقایای آلی تحت شرایط بدون یا با حداقل اکسیژن در ماهای بالا (معمولاً 300 تا 500 درجه سانتیگراد) در یک محیط بسته تولید می شود. در طی فرایند حرارت دادن عناصر پتانسیل از دست رفتن به اتمسفر، تثبیت شدن به اشکال مقاوم و یا آزاد شدن به صورت اکسیدهای محلول را دارا می باشند. تغییر شکل عناصر غذایی توسط بسیاری از عوامل زنده و غیرزنده تحت تأثیر قرار می گیرد. بیوچار از یک طرف با افزایش pH در خاک های اسیدی و از طرف دیگر با جذب فنول و ترکیبات آلی مهارکننده نیتریفکاسیون شرایط را برای باکتری های نیتریفیکاتور مطلوب می سازد و سبب افزایش معدنی شدن نیتروژن می شود. از جهت دیگر بیوچار می تواند هر دو (NH(+)(4 و (NO(-)(3 محلول خاک را جذب کند، در نتیجه نیتروژن معدنی محلول حداقل به طور موقت کاهش می یابد. این فرایند ایموبلیزاسیون می تواند پتانسیل نیتروژن معدنی برای هدررفت در خاک های با آبشویی بالا را کاهش دهد. بیوچار ممکن است تثبیت بیولوژیکی (N(2 را در نتیجه افزایش قابلیت دسترسی فلزات کم مصرف مانند نیکل، آهن، پور، تیتانیوم و مولیبدن تحریک کند. بیوپار با مکانیسم های مختلف سبب افزایش فراهمی فسفر می گردد. تغییر فراهمی فسفر توسط بیوچار احتمالاً تا اندازه ای به علت آزاد سازی نمک های فسفر از بافت های چوبی در طی زغال شدن، ممانعت بیوچار از سطحی کیلیت های گیاهی و میکروبی به بیوچار می باشد. سوختن یا زغال شدن مواد آلی تا حد زیادی می تواند سبب افزایش فراهمی فسفر بافت گیاهی بواسطه متصاعد شدن کربن و شکستن پیوندهای فسفر الی، و در نتیجه باقیماندن نمک های محلول فسفر گردد. محل های تبادلی مثبت بیوجار همانند اسیدهای هیومیک و فولویک برای جذب فسفر محلول با اکسیدهای آلومینیوم و آهن (به عنوان مثال گیبسایت و گوتیت) رقابت می کنند و مانع رسوب فسفر محلول می شوند.

کلیدواژه ها:

بیوچار ، عناصر غذایی ، تغییر شکل و مکانیسم