بررسی تاثیر ساکارز، صمغ زرد الو و ترکیب آن ها بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیکی قلمه های زیتون رقم کرونایکی

یکی از مشکلات افزونش قلمه ای زیتون تلفات زیاد قلمه ها به هنگام انتقال از بستر ریشه زایی به خاک می باشد. با استفاده از تیمارهای تغذیه ای تنش ناشی از انتقال تاحد زیادی کاهش می یابد. در پژوهش حاضر به منظور کاهش تنش های ناشی از انتقال قلمه های ریشه دار زیتون رقم کرونایکی تیمارهایی از جمله فروبری قلمه ها در صمغ و محلول پاشی گیاهان توسط ساکارز انجام شد. این بررسی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 6 تیمار و 5تکرار به اجرا در آمد. تیمارهای مورد بررسی شامل: صمغ زردآلو(غلظت های 5%و 10%) ساکارز(غلظت های 15% و 30%) و ترکیب صمغ و ساکارزبه نسبت 1:3 بود. در تیمارشاهد قلمه ها بدون هیچ تیماری به گلدان منتقل شدند که روش مرسوم در نهالستان های زیتون منطقه است. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که طول ریشه، تعدادریشه فرعی، وزن تر ریشه و سطح برگ کلروفیل a کلروفیل کل و کارتنوئید تحت تاثیر تیمارهای مورد بررسی قرار نگرفته ولی بین تیمارها از لحاظ تعداد برگ و شاخه، ارتفاع بوته ونیز کلروفیلb در سطح 1% اختلاف آماری معنی داروجود داشت. با توجه به اثرات مثبت مشاهده شده در تیمارهای صمغ و ساکارز استفاده ازان ها به عنوان روشی کم هزینه جهت کاهش تلفات گیاهچه های زیتون در حین انتقال از بستر ریشه زایی توصیه می شود. ضمنا گیاهچه های مذکور در حال حاضر از نظر ماندگاری و در صد استقرار نهایی تحت مطالعه می باشند.

کلیدواژه ها:

زیتون ، ریشه زایی ، صمغ ، ساکارز ، محلول پاشی