نظریه توسعه حمل و نقل محور و معیارهای برای شناسایی و بررسی پتانسیل مراکز آن نمونه موردی خط یک قطار شهری مشهد

در چند سال گذشته توسعه حمل و نقل محور (TOD) به عنوان راهبردی برای تسکین پراکنش موجود توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.در مقاله حاضر ابتدا به تبیین و تعریف مفهوم توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی به عنوان راهبردی برای توسعه شهری که میتواند در افزایش کارایی حفظ منابع طبیعی و کنترل رشد شهری و منطقه ای کمک کند پرداخته شده است سپس اصول و اهدافی که نظریه TOD دنبال می کند و مزایا و کارایی این نظریه مورد بررسی قرار می گیرد درادامه با توجه به مفاهیم و تعاریف مطرح شده و همچنین توجه به ویژگی های شهرهای ایران دو معیار اصلی:سطح زندگی و موقعیت شهری و زیر معیارهای مرتبط به عنوان معیارهای تشخیص ایستگاه های قابل تبدیل به مراکز TOD تدوین شده و در نمونه مطالعاتی 22ایستگاه خط 1 قطار شهری مشهد در ارتباط با فرم شهر مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

توسعه حمل و نقل محور ، موقعیت شهری ، حمل و نقل عمومی