بررسی چارچوب و اصول معماری پایدار در شهرک های مسکونی (نمونه موردی شهرک اکباتان تهران)

انسان ها برای سکونت گزیدن احتیاج به مکان هایی آرامش بخش برای اسکان دارند که بتواند نیازهای آنها را برآورده کند. در گذشته زندگی در ساختمان های با ارتفاع کم جریان داشته ولی امروزه با رشد جمعیت ساختمان ها از یک یا دو طبقه به چندین طبقه تبدیل شدند و آپارتمان نشینی رونق پیدا کرد. شهرک های مسکونی اغلب در اطراف شهرها پدیدار می گردند تا با رشد جمعیت شهرها دچار مشکلات متعدد از جمله مسکن نشوند.اما اغلب این شهرک ها هم توان برآورده کردن نیازهای انسان ها را ندارند و در چارچوب معماری پایدار و فاکتورهای آن ازجمله فرهنگی، اقلیمی، صرفه جویی انرژی، زیست محیطی و عوامل متعدد دیگری نمی باشند.به دلیل کاهش انرژی های فسیلی و همچنین از بین رفتن محیط زیست هدف از ارائه این مقاله بررسی معماری پایدار در شهرک های مسکونی برای آرامش بخشیدن به زندگی انسان ها و همچنین صرفه جویی در انرژی و جلوگیری از تخریب محیط زیست می باشد.این مقاله با روش توصیفی به رشته تحریر درآمده است. و بررسی و تجزیه تحلیل آن با جمع آوری اطلاعات از طریق کتابخانه ای است. سوال پیش آمده این است که آیا شهرک های مسکونی نیاز های انسان را در زمینه مسکن پایدار برآورده می کند؟ آیا شهرک های مسکونی باعث از بین رفتن انرژی و تخریب محیط زیست می شوند؟ بنابراین احتمال وقوع این فرضیه می باشد که اگر اصول معماری پایدار در شهرک های مسکونی رعایت شود پس زندگی آرامش بخش و همچنین محیط زیست سالم خواهیم داشت.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، شهرک های مسکونی ، اقلیمی ، زیست محیطی ، فرهنگی