سپه خیابانی پایدار، الگویی برای شهرسازی انسانگرا

خیابانها و پیاده راه ها اصلی ترین ارتباطات اجتماعی و پیاده روی نقش اساسی در ادراک هویت فضایی احساس تعلق به محیط و دریافت کیفیت محیطی دارد، زیرا سرعت حرکت در این مسیر پایین است و امکان مراوده انسان ها تفریح،پیاده روی ، گذراندن اوقات فراغت، بازی، خرید، تجمع، دیدار، نشستن دسترسی، تردد، اطلاع رسانی و غیره برای شهروندان فراهم می گردد. با نگاهی به این خیابان میتوان دریافت، که در معماری آن تقریباً اصولی که در یک شهرسازی پایدار مطرح می گردد توجه شده از جمله آن نکات می توان به اقلیمی بودن معماری دراین خیابان اختلاط، کاربردی ها، حفظ منابع طبیعی عم ایجاد آلودگی های زیست محیطی مشارکت مردمی و... اشاره نمود هدف و گرایش این مقاله بررسی خیابان تاریخی سپه بعنوان اولین خیابان ایران با سطح تعاملات اجتماعی بسیار بالا می باشد سپس به ارائه اصولی که در طراحی این خیابان بدان توجه گشته می پردازیم تا با بررسی مقایسه ای با شاخصه های پایداری الگویی برای معماری خیابانهای آینده ارائه دهیم.

کلیدواژه ها:

قدیمی ترین خیابان ، تعاملات اجتماعی ، خیابان پایدار ، پیاده راه ، شهرسازی انسانگرا