مقایسه سلامت عمومی دانش اموزان شرکت کننده در ورزش همگانی و تفریحی با دانش اموزان غیر فعال

هدف این تحقیق، مقایسه سلامت عمومی دانش آموزان شرکت کننده در ورزش همگانی با دانش آموزان غیر فعال است. جامعه آماری این تحقیق را دانش آموزان شرکت کننده در ایستگاه های ورزش همگانی و دانش آموزان غیر فعال شهر تهران تشکیل داده است. با استفاده از نمونه گیری تصادفی 220 نفر افراد شرکت کننده در ورزش همگانی و 220 نفر افراد غیر فعال بانوان نمونه آماری انتخاب شدند، و از پرسش نامه استاندارد سلامت عمومی ( 28 GHQ-) برای اندازه گیری چهار خرده مقیاس (سلامت جسمانی، اضطراب و اختلال خواب، کارکرد اجتماعی و افسردگی) استفاده گردید. اعتبار پرسش نامه تاکنون در بیش از 70 کشور دنیا برآورد شده است ( 0/92-0/82 r) برای فرضیه های تحقیق از آزمون یومن ویتنی و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح 0/05 p >استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت سلامت جسمانی دانش آموزان شرکت کننده در ورزش همگانی ( 2/2 ± 2/8 M=)بهتر از دانش آموزان غیر فعال (3/6 ± 5/3 M=) است و دانش آموزان شرکت کننده در ورزش همگانی اضطراب و اختلال خواب کمتری ( 2/3 ± 3/4 M=) از افراد غیرفعال ( 3/7 ± 8/6 M=) دارند. وضعیت کارکرد اجتماعی دانش آموزان شرکت کننده در ورزش همگانی ( 2/9 ± 3/3 M=) بهتر از دانش آموزان غیر فعال ( 3 ± 6/3 M=) بود، وضعیت افسردگی دانش آموزان شرکت کننده در ورزش همگانی ( 1/5 ± 1/2 M=) نیز کمتر از دانش آموزان غیر فعال ( 3/3 ±5/4 M=) است که این نتایج در سطح 0/01 p< معنی دار بودند. همچنین بین سلامت عمومی دانش آموزان شرکت کننده در ورزش همگانی با مدت فعالیت ورزشی ( 0/64 r=) ارتباط معناداری وجود داشت. بنابراین می توان بیان کرد که وضعیت سلامت عمومی (کلیه شاخص ها) دانش آموزان فعال در ورزش همگانی بهتر است دانش آموزان غیر فعال است، و هرچه مدت فعالیت های ورزشی بیشتر باشد احتمال افزایش سلامتی عمومی دانش آموزان نیز وجود خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

ورزش تفریحی ، سلامت جسمانی ، کارکرد اجتماعی ، افسردگی و اضطراب ، دانش اموزان