ارزیابی عوامل راهبردی زیست محیطی گسترش صنعت طبیعت گردی با روش SWOT (مطالعه موردی پارک ملی کرخه)

در دهه اخیر طبیعت گردی از نظر مفهومی در مجامع سیاست گذاری و همچنین در نهادهای مربوطه جایگاه ویژه ای داشته و در جهت تاثیرگذاری در دیدگاه های زیست محیطی و توسعه پایدار و همچنین ایجاد درآمدهای ریالی در تولید ناخالص ملی از رشد قابل توجهی برخوردار بوده است. در این میان پارک ملی کرخه به دلیل برخورداری از چشم اندازهای طبیعی زیبا و غنای تنوع زیستی و وجود رودخانه کرخه از توان بالایی برای جذب طبیعت گرد برخوردار است. هدف اصلی این تحقیق بررسی وضعیت فعلی صنعت طبیعت گردی در منطقه و شناسایی نقاط ضعف و قوت مدیریت طبیعت گردی در شرایط حاضر و همچنین فرصت ها و تهدیدهای آتی در منطقه است، تا با ایجاد تغییراتی در روند مدیریت بتوان وضعیت طبیعت گرد ر یا در منطقه مورد مطالعه بهبود بخشید. روش به کار گرفته شده در این تحقیق ماتریسهای EFE و IFE می باشد، در ابتدا پس ازانجام بازدیدهای میدانی مکرر کلیه نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدیدهای طبیعت گردی در منطقه شناسایی گردید. در مرحله بعد بر اساس نظر بازدیدکنندگان، محیط بانان و کارشناسان به این عوامل نمره و ضریب داده شد. سپس امتیاز وزن دار از طریق ضرب امتیاز وضع موجود هر ردیف از عوامل در وزن برآورد گردید. در پایان جمع امتیازات وزن دار که میانگین آن 2/5 می باشد در هر ماتریس محاسبه گردید و نمره نهایی در ماتریس 2/55IFE ، همچنین در ماتریس 2/59EFE محاسبه گردید و در نتیجه پارک ملی کرخه برای گسترش طبیعت گردی مناسب تشخیص داده شد. لذا توسعه و مدیریت طبیعت گردی در پارک ملی کرخه و تبدیل این منطقه به یکی از قطب های طبیعت گردی ایران در راستای مدیریت بهینه زیست محیطی منطقه و افزایش و ارتقای آگاهی عمومی در زمینه محیط زیست در جامعه لازم به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

طبیعت گردی ، پارک ملی کرخه ، ارزیابی راهبردی ، تجزیه و تحلیل SWOT