بررسی سبک تدریس اعضای هیأت علمی (مطالعه موردی: دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن)

مقدمه : سبک تدریس اساتید در ارتقای میزان یادگیری مؤثر است. دستیابی به چنین هدف مهمی مستلزم این است که مدرسان در سبک های تدریس خود از شیوه های متفاوتی استفاده کنند. شناخت سبک های تدریس و ویژگی های فردی اساتید می تواند در الگوی آموزشی اساتید و بر موفقیت تحصیلی فراگیران تأثیر گذارد. روش : هدف پژوهش حاضر بررسی سبک تدریس اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ی اساتید دانشکده های فنی مهندسی ، علوم پایه و کشاورزی تشکیل می دهند که تعداد نفرات آن ها 130 نفر است. برآورد حجم نمونه مطابق با فرمول نمونه گیری 100 نفر و به شیوه تصادفی طبقه ای می باشد. ابزار تحقیق پرسشنامه ی خود ایفای سبک تدریس TSI 2009 است که هر مدرس با توجه به سبک تدریس خود در کلاس درس به هر یک از گزینه های پرسشنامه نمره ای بین 1 تا 4 را داد. پرسشنامه ها با استفاده از روش های آماری توصیفی ، آزمون کای اسکوار دو و دستورالعمل پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت؛ روایی و پایایی این ابزار توسط محققان تعیین گردید به طوری که پایایی پرسشنامه 0/75 می باشد. یافته ها: نتایج نشان می دهد که اکثریت اعضای هیأت علمی دانشکده های فنی مهندسی ، کشاورزی و علوم پایه دانشگاه آزاداسلامی واحد رودهن ، ارائه ی مفهوم به صورت کاربردی، یادگیری عمقی، پردازش شناختی به صورت نمادی و فعالیت های مشارکتی را ترجیح می دهند. هیچ گونه ارتباط معناداری بین سبک تدریس با دانشکده ی محل تدریس، سابقه تدریس، مرتبه علمی، جنس و سن به دست نیامد. نتایج : اساتید به عنوان راهنمای دانشجو ، نقش تعیین کننده ای در هدایت فراگیران دارا هستند و اساسی ترین عامل برای ایجاد موفقیت مطلوب در تحقق هدف های آموزشی اند. فراگیران بدون این که متوجه باشند هر کدام با سبک مخصوص به خود یاد می گیرند.

کلیدواژه ها:

سبک تدریس ، اعضای هیأت علمی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن