بررسی رابطه بین شایستهسالاری و مدیریت زمان بربهرهوری سازمان مطالعه موردی کارکنان دانشگاه لرستان

باتوجه به اهمیت منابع انسانی در سازمان و نقش آن در رشد و تحقق اهداف سازمانی، پرداختن به مبحث بهره وری منابع انسانی یکی ازمهم ترین دغدغه های مدیران امروزی است. امروزه اهمیت بهره وری در زنجیره ارزش سازمانها به حدی است که در حال حاضر آن را بهعنوان اثربخش ترین شاخص تعیین میزان موفقیت سازمان ها و مزیت رقابتی آنها می دانند. بنابراین هر رویکردی برای بهبود بهره وریسازمان بایستی امور پرسنلی را در بر داشته باشد. زیرا انسانها هستند که کارهای سازمان را انجام میدهند و ثروت و دارایی هر جامعه ای تنها و تنها نیروی انسانی است. به طوری که حیات سازمان تا حدود زیادی بستگی به مهارتها و آگاهیهای مختلف کارکنان دارد و هر چه این مهارتها بهینه باشد، قابلیت سازگاری سازمان با محیط متغییر بیشتر می شود. برای رسیدن به سطح استاندارد مهارتها باید بهآموزش و بهسازی منابع انسانی توجه خاصی داشت. البته تاکید اولیه مطالعات مدیریت منابع انسانی با امور پرسنلی به چگونگی ایجاد انگیزش جهت افزایش بهره وری، استفاده از امورهای ارزیابی عملکرد و پرداخت براساس شایسته سالاری بوده است. بنابراین هدف از انجاماین پژوهش بررسی رابطه بین شایستهسالاری و مدیریت زمان بر بهرهوری کارکنان دانشگاه لرستان در سال 49 49 میباشد. جامعه آماری -066 نفر از کارکنان دانشگاه لرستان میباشد که به طور تصادفی 292 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده است. در این پژوهش از سه پرسشنامه مدیریت زمان کوئین و همکارانش ) 0446 (، شایستهسالاری مصلحی ) 0940 (و پرسشنامه بهرهوری هرسی و گلداسمیت ) 0496 استفاده شده است. برای تجزیه تحلیل دادههای جمعآوری شده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده گردید.نتایج حاصل از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون حاکی از همبستگی مثبت و معنادار بین شایستهسالاری و مدیریت زمان و بهرهوری وجوددارد ولی بین مدیریت زمان و بهرهوری نیروی انسانی رابطه معنی داری وجود ندارد

کلیدواژه ها:

شایستهسالاری ، مدیریت زمان ، بهره وری ، کارکنان