مدیریت استراتژیک در پارادایم پیچیدگی

در این مقاله به بررسی ابعاد پارادایم جدید، یعنی پارادایم پیچیدگی پرداخته و تاثیر آن بر مدیریت استراتژیک در این پارادایم مورد بررسی قرار می گیرد. نتیجه این پژوهش نشان می دهد که از آنجایی که مسئله اساسیمدیریت استراتژیک در محیط های پر تلاطم، دستیابی به خلاقیتی انطباق پذیر با محیطی در مرز آشوب، و حفظ هم زمان ثبات است، مدیریت استراتژیک در پارادایم پیچیدگی به صورت تدوین منطقی برنامه استراتژیکو سپس اجرا و کنترل آن صورت نمی گیرد. در این پارادایم، ایجاد استراتژی می بایست یک فرآیند خودسامان و خودجوش باشد که از مباحثه های خودجوش گروهی از مدیران پیرامون مسائل استراتژیک به وجود آید.اجرای استراتژی نیز می بایست انعطاف پذیر و در عین حال، نظم یافته باشد. تصمیم گیری می بایست غیر متمرکز شود و امکان یادگیری و تجربه فراهم و تسهیل گردد و پرسنل به تغییر تشویق گردند. همچنین کنترل می بایست محلی و از طریق خود افراد باشد. مدیران می بایست اطلاعات مورد نیاز برای این رویکرد را در اختیار اعضا بگذارند و کنترل را از طریق خود اعضا یا تیم ها انجام دهند

کلیدواژه ها:

پارادایم پیچیدگی ، مدیریت استراتژیک ، آشوب ، تلاطم محیطی