روانشناسی محیطی و ارتباط آن با حوزه های کارکردی معماری

معماران از سال های گذشته مقوله هایی از علوم رفتاری و فلسفه را در مورد ماهیت تفکر و رفتار بشر، به کمک گرفته اند. از سوی دیگر نظریههای معماری اخیر نشان می دهد که باورهای طراحان و مردم راجع به محیط متفاوت است. در واقع دو بعد روحی و کالبدی انسان از روزگاران کهن تا امروز در پی پاسخ به پرسشهای کلیدی و روزآمد برای رفع نیازهای خود بوده است. پژوهش زیر در راستای پاسخ به هاین سوال که تا په میزان علم روانشناسی محیطی در معماری و طراحی فضا موثر است در ابتدا به شناخت مقوله روانشناسی محیطی پرداخته و سپس بررسی آن در فضاهای شهری می پردازد و در انتها به نقش دانش روانشناسی محیطی درطراحی فضاهای شهری پرداحته شده و دراین بین نیازهای انسانی که عامل جهت دهی به رفتارها می باشد مورد بررسی و شناخت قرار می گیرد .لذا مسیر پژوهش در نهایت به ارزیابی میزان اثر بخشی راهبردهای ارایه شده برای ایجاد انگیزش و ترویج رفتارهای پایدار کاربران محیط می پردازد. این مقاله کوشیده است که از منظر معماری و نیز روانشناسی فردی و اجتماعی به کارکرد ها و پیوندهای این دو پرداخته شود و با آسیب شناسی و نیز تاکید بر ضرورت های ساخت جامعه آرمانی فاصله ناخواسته بین معماری و روانشناسی را تقلیل دهد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، ادراک محیطی در معماری ، روانشناسی فردی و اجتماعی