تحلیل و بررسی اثرات یکپارچه سازی اراضی در اقتصاد کشاورزی با تاکید بر توسعه کشاورزی

پراکندگی و قطعه و قطعه بودن اراضی کشاورزی یکی از موانع جدی توسعهکشاورزی محسوب میشود، بطوریکه کوچکی و پراکندگی اراضی مانعی در استفاده بهینه از آب، زمین، نیروی انسانی، مکانیزاسیون و دیگر عوامل موثر در تولید کشاورزی میباشد. قابل ذکر است که طی سالیان اخیر بسیاری از کشورهای دنیا با معضلی به نام خردشدن و پراکندگیاراضی کشاورزی رو به رو بودهاند. با توجه به اهمیت موضوع، هدف مقاله حاضر که بر مبنای مرور گسترده ادبیات نظری و منابع کتابخانهای تدوین شده است، تحلیل و بررسی اثرات یکپارچه سازی اراضی در اقتصاد کشاورزی با تاکید بر توسعه کشاورزی بود. نتایج تحقیق نشان داد که بررسیهای انجام شده در جهان و ایران نشان میدهد که یکی از موانع توسعهی روستایی و گذار از مرحلهای به مرحلهی دیگر، پراکنش اراضی زراعی است که در تقسیمبندی کلی علل آن شامل عوامل اجتماعی فرهنگی، اقتصادی، فیزیکی و کاربری میباشد. از سوی دیگر توسعه کشاورزی خود نیازمند دو گروه عوامل تولیدی فیزیکی (زمین، بذر و ...) و غیر فیزیکی (مدیریت) میباشد بنابراین به منظور تولید کشاورزی مطلوب و بهینه، وجود عوامل فیزیکی و غیرفیزیکی تولید در کنار یکدیگر لازم و ملزوم هم میباشند.

کلیدواژه ها:

پراکندگی و خرد بودن اراضی ، یکپارچه سازی اراضی ، توسعه کشاورزی