بررسی طبقه بندی از پروتکل های مسیریابی

درسال های گذشته جامعه ی شبکه ی بی سیم صدها پروتکل مسیریابی جدید را طراحی کرده که سناریوهای متعددی را در این فضای طراحی هدف گیری کرده است و تعداد وسیله ها و ابزار وایرلس(بی سیم) از تعداد گره های سیمی(با سیم) در اینترنت،بسیار بیشتر شده است.اگرچه الگوی دسترسی این ابزارهای وایرلس به اینترنت،به هر حال از طریق اتصالات سیمی در پشت دستگاه ها صورت می گیرد اما امروزه این نیاز بوجود آمده که از این تناقض عبور کنیم و اتصالات وایرلس،خود نقش مسیرهای بی سیم را نیز بازی کنند و در خدمت مصارفی قرار گیرد که از hopهای چندگانه در نقاط اتصال استفاده می شود. وظیفه مسیریاب ها انتقال اطلاعات می باشد . برای اینکه مسیریاب ها بتوانند بهترین تکنیک را برای انتقال اطلاعات انتخاب کنند باید الگوریتم هایی شود تا از این طریق بهترین مسیر انتخاب شود .مواضع مختلف ،محدودیتهای مختلفی را نشان می دهد ،نظیر محدودیتهای انرژی ،موقعیتهایی مثل دانش موقعیت فیزیکیگره ها در سناریوهای مشخص و نیازمندی هایی مثل ارتباط زمان واقعی یا چندحالتی را نشان می دهد.در این پژوهش کوشیده ایم تا نیازهای در نظر گرفته شده توسط پروتکل های مختلف ،محدودیت منابع تحت شرایطی که عمل میکنند و تصمیمات گرفته شده توسط برنامه نویسان را پیدا کنیم .

کلیدواژه ها:

مسیریابی ، پروتکل ، الگوریتم ، شبکه