بررسی آثار ناشی از پراکنده رویی گسترش شهری بر اراضی کشاورزی پیرامون شهر محمودآباد

بر همگان واضح است که اغلب شهرهای شمالی کشور را زمین های کشاورزی یا قابل کشت و باغها احاطه نموده اند. بگونه ای که اساساً وجود این زمین ها و وجود آب، موجب احداث این شهرها و گسترش هایبعدی آن شده است. شکل گرفتن شهر محمودآباد در مرکز ثقل اراضی کشاورزی و نقش آفرینی آن به عنوان یکی از مراکز توریستی شمال کشور و به تبع آن هجوم مهاجرین در ابعاد مختلف، باعث گسترشکالبدی شهر در جهات مختلف شده و رشد شتابان جمعیت بدلیل درصد بالای افزایش طبیعی جمعیت باعث به زیر ساخت و ساز رفتن اراضی کشاورزی و حرکت خزشی بافت کالبدی شهر به سمت روستاهای پیرامونشده، به طوریکه برخی روستاهای اطراف در شهر ادغام شده اند. از این گذر هدف اصلی این پژوهش شناخت ابعاد مختلف فیزیکی شهر محمودآباد به منظور دستیابی به معیارهای مناسب جهت برنامه ریزی اصولی درتوسعه فیزیکی و طراحی کاربردی بهینه فیزیکی برای پاسخگویی به نیازهای ساکنین شهر بوده است. در این تحقیق با استفاده از روش پیمایشی، مطالعات میدانی و روش دلفی به تعیین عوامل موثر در توسعه فیزیکیو ساخت و ساز در اراضی کشاورزی شهر محمودآباد و رتبه بندی این عوامل با استفاده از روش AHP اقدام گردید. جهت تحلیل فضایی گسترش شهر در دوره های مختلف تاریخی نیز از نرم افزار GIS استفاده گردید. نتایج نشان داده است که عامل سیاست های ناکارآمد ادارات و مدیران مسئول شهر مورد مطالعه)سیاست های اداری روستا شهر( و عامل مهاجرت موثرترین عوامل در توسعه پراکنده و در نتیجه -ساخت و ساز در اراضی کشاورزی شهر محمودآباد بوده و می توان نتیجه گیری نم ود توسعه پراکنده) خزشی( این شهر باعث تغییر گسترده الگوی کاربری کشاورزی شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه فیزیکی ، پراکنده رویی ، شهر محمودآباد ، اراضی کشاورزی