برنامه ریزی و کاربرد آن در جنگلداری

برنامه ریزی بهره برداری جنگل یکی از حساس ترین قسمت های تصمیم گیری در مدیریت جنگل است چون ضمن تعییندرآمد ها و هزینه ها تعیین کننده عملکرد جنگل باقیمانده و میزان تولید در آینده خواهد بود. در جنگل به دلیل وسعت زیادحوزه مدیریتی ، تعدد کار ،تعدد افراد و زمان طولانی لازم برنامه ای دقیق، منظم و منعطف به منظور اداره امور جنگلداریطراحی گردد. در گذشته تغییر و تجولات به شتاب و گستردگی امروز نبود و مدیران می توانستند اهداف آینده را بر اساسگذشته تنظیم کنند اما امروزه نمیتوان هیچ برنامه ای را دائمی تلقی کرد و به شیوه سنتی اقدام به برنامه ریزی نمود. از این رورویکرد های جدیدی در برنامه ریزی شکل گرفت که از آن تحت عنوان برنامه ریزی راهبردی یاد می کنند . در این برنامهریزی سیستم ها باید بر مسائل غیر قابل پیش بینی فائق آیند و برنامه ریزی را با توجه به چالش های محیطی که در عالمواقعیت رخ می دهد انجام دهند که در این مقاله به انواع آن اشاره می شود. با توجه به تغییرات اجتناب ناپذیر محیطی و شرایطکار، اطلاعات نقش مهمی در مدیریت منابع طبیعی دارد. یعنی باید به سنجش تغییرات محیطی و آثار آن بر سازمان وشناسایی و تحلیل تهدید و فرصت های محیط خارجی بر سیستم پرداخته شود. پیدایش این دیدگاه منجر به ایجاد روشینوین در برنامه ریزی بنام تحقیق در عملیات (Operation research) گردید. در این مقاله سعی شده به مسئله تحقیق در عملیات بویژه در مدل برنامه ریزی خطی و مدل برنامه ریزی پویا و کاربرد آن در جنگلداری پرداخته شود. نتایج محققاننشان می دهد که برنامه های جنگل جزء برنامه های منطقه ای بوده و ماهیت جنگلداری از پایین است بنابراین می تواناستنباط کرد که برنامه ریزی پویا میتواند سازگارترین نوع برنامه ریزی باتوجه به شرایط موجود در جنگل باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی خطی ، برنامه ریزی جنگل ، برنامه ریزی پویا ، تحقیق در عملیات