واکاوی و دریافت همسویی‏های مشترک معماری و موسیقی

معماری و موسیقی دو عرصه‏ و هنر متفاوتی که توسط انسان خلق و درک می‏گردند و بعد خاصی از احساسات و ادراکات انسانی را مورد تأکید قرار می‏دهند که به‏عنوان تجلی بخش‏هایی از هنر روح آدمی دارای جلوه های جمالی و جلالی مشابهی در عرصه بروز و نمود می‏باشند. به طور کلی هنر موسیقی با پدیده شنوایی و در بعد زمان و نمود معماری با پدیده بینایی و در بعد مکانی معنادار می‏گردند. ولی هر دو هنر از وجوه متشابه فراوانی بهره برده اند و قواعد و اصول خاصی بر آنها حاکم است که در هر دو وجود دارند و می‏توانند به عنوان ابزارهایی در دست هنرمند حین آفرینش اثر هنری برای بیان و انتقال احساس و درک مشابه به کار روند. هدف از این پژوهش بازیابی رموز شکل گیری اثر معماری یا موسیقیایی و دریافت وجه تشابهات شان می باشد. بر این اساس وجوه اشتراک و همسویی‏های دو هنر معماری و موسیقی مورد بررسی قرار می‏گیرند که در این راستا، این مقاله با تکیه بر بررسی توصیفی تحلیلی، قصد دارد این واقعیت را روشن کند که اشتراکاتی به‏عنوان عامل پیوند معماری و موسیقی و نیز فصل مشترکی که اصول و مفاهیم از آن نشأت می‏گیرند بررسی می‏گردند. نتایج پژوهش نیز نشان از آن دارد که ابزارهاو اصولی چون نظم، هارمونی، سلسله مراتب وغیره می‏توانند به‏عنوان شاهدی در روند شکل‏گیری و توسعه ارائه گردند که بتوان با استفاده از این ابزارهای مشترک، دو عرصه هنری با بیان‏های متفاوتی به ظهور رساند.

کلیدواژه ها:

معماری ، موسیقی ، اشتراکات ، هنر ، احساسات