بررسی زبان شناختی به گویی در زبان فارسی
محل انتشار: دوماهنامه جستارهای زبانی، دوره: 5، شماره: 1
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 592
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LRR-5-1_011
تاریخ نمایه سازی: 16 شهریور 1395
چکیده مقاله:
بهگویی ابزار گفتمانی قدرتمندی است که برای تقویت و افزایش نزاکت اجتماعی و حفظ خودنگاره اجتماعی طرفین گفتوگو به کار میرود و سازگاری روابط بین فردی را آسان میکند. بیشتر واژههای گویانه در زبان فارسی در حوزهٔ مسائل مربوط به مرگ، مسائل جنسی، مواد زاید بدن، تبلیغات، ناتواناییهای جسمی، اعضای بدن، بیماریهای روانی، مواد مخدر، ناسزاها و تجارت به کار میروند. هدف پژوهشی حاضر بررسی شیوههای ساخت به گوییها و طبقه بندی آنها در زبان فارسی است.در این مقاله میکوشیم به این پرسش پاسخ دهیم که به گوییها در زبان فارسی از چه ابزار وسازوکارهای زبانی و شناختی بهره می برند؟ با توجه به تحلیلهای حصورت گرفته در این مقاله، در زبان فارسی، سه شیوهٔ اصلی تغییر واجی، وامگیری واژگانی و ساختهای معنایی در جهت ساخت به گوییها به کار می روند. در این پژوهش نشان می دهیم که ابزارهای زبانی به کار رفته در ساخت به گوییها در زبان فارسی عبارت اند از تکرارشوندگی، حذف، وامگیری واژگانی، استلزام معنایی، استعاره، مجاز، تضادمعنایی، کم گفت، مبالغه، اطناب، ردخلف، واژههای مبهم، گسترش معنایی و عبارات اشاره ایی.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ابراهیم بدخشان
استادیار گروه زبان شناسی همگانی، دانشگاه کردستان، سنندج،ایارن
سجاد موسوی
کارشناس ارشد زبان شناسی همگانی ،دانشگاه کردستان ،سنندج،ایران