نقش حساسیت به پاداش و تنبیه در پیشبینی انگیزش درمان افراد وابسته به مواد

سابقه و هدف: انگیزش اولین گام مهم برای هر عمل یا هر نوع تغییر در رفتار بوده و در درمان اختلالات مصرف مواد نیزانگیزش درمانجویان برای تغییر یکی از نکات مهم مورد توجه بالینی بوده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقشحساسیت به پاداش و تنبیه در پیشبینی انگیزش درمان افراد وابسته به مواد انجام گرفت. مواد و روشها: این پژوهش بهروش همبستگی انجام شد. کلیه افراد دارای وابستگی به مواد که در نیمه اول سال 1394به مراکز ترک اعتیاد شهر اردبیلمراجعه کرده اند، جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند. تعداد120نفر از این افراد به روش نمونهگیری تصادفیخوشهای انتخاب شده و به پرسشنامه های حساسیت به پاداش و تنیبه و انگیزش درمان پاسخ دادند. داده های جمع آوریشده نیز با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. یافته ها: نتایج ضرایبهمبستگی نشان داد که بازشناسی با حساسیت به پاداش رابطه منفی دارد، دوسوگرایی با حساسیت به پاداش و تنبیه رابطهمنفی، گام برداری با حساسیت به پاداش و تنبیه رابطه منفی دارند. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان 5درصد ار کلواریانس دوسوگرایی به وسیله حساسیت به پاداش و تنبیه ،1درصد ار کل واریانس گام برداری به وسیله حساسیت بهپاداش و حساسیت تنبیه تبیین میشود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان میدهد که حساسیت به پاداش و حساسیت بهتنبیه میتوانند به صورت معنی داری انگیزش درمان و آمادگی برای تغییر در افراد وابسته به مواد را پیشبینی کنند

کلیدواژه ها:

حساسیت به پاداش ، حساسیت به تنبیه ، انگیزش درمان ، وابستگی به مواد