رعایت احوال شخصیه ایرانیان شافعی مذهب در طلاق
محل انتشار: نخستین کنگره بین المللی جامع حقوق
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,502
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LAWI01_098
تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1395
چکیده مقاله:
طلاق در فقه یعنی زایل کردن عقد ازدواج با لفظ مخصوص. در اسلام طلاق دارای شرایط و قوانین خاصی است که در مذاهب مختلف اسلامی در مواردی با هم اختلاف دارند. در قانون اساسی مطابق با اصل 12 و ماده واحده رعایت احوال شخصیه ایرانیان غیر شیعه، ایرانی های شافعی مذهب می توانند در طلاق (به عنوان یکی از مصادیق احوال شخصیه) از قواعد و عادات مسلم و متداول مذهب خویش پیروی کنند. بدین جهت در مواردی همچون، رعایت شرایط صحت طلاق اعم از شرایط مختص زن مثل پاکی زن و طهر غیر مواقعه یا قصد و رضای مرد در هنگام طلاق یا شرایطی که مربوط به صیغه طلاق و نحوه ی بیان آن باشد مانند اینکه صیغه طلاق منجز یا معلق و یا صریح یا کنایه ای باشد، یا اینکه عدد طلاق در صیغه به چه صورتی جاری شده باشد یا لزوم حضور و عدم حضور شاهد در هنگام صیغه و ... که بین فقه شافعی با قانون مدنی اختلاف وجود دارد محاکم موظف هستند مطابق نظر مشهور فقهای شافعی عمل کرده و حکم مناسب صادر کنند. با تطبیق قانون مدنی با فقه شافعی می توان به هرچه بهتر اجرا کردن اصل 12 قانون اساسی و ماده واحده رعایت احوال شخصیه ایرانیان غیر شیعه در خصوص ایرانی های شافعی مذهب کمک کرد. لذا در این تحقیق به بررسی وجوه متمایز فقه شافعی با قانون مدنی در بحث طلاق که قابل اعمال در محاکم است اشاره خواهد شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شایسته احمدیان
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شهید چمران اهواز
سیدمحمدحسن ملائکه پورشوشتری
استادیار دانشگاه شهید چمران اهواز
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :