برسی ساختار مساجد در ایران و عهد صفوی (مسجد امام اصفهان-مسجد شیخ لطف الله)
محل انتشار: سومین کنفرانس علمی پژوهشی افق های نوین در علوم جغرافیا و برنامه ریزی معماری و شهرسازی ایران
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,015
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NICONF03_311
تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1395
چکیده مقاله:
مسجدبطور قطع بنای مذهبی اصلی اسلام است که ازبین کارکردهای متعددآن والاتر ازهمه کارکردعبادت می باشد که جهت برگزاریامورنماز و دعا بناشده اند هنرمندان و معماران ایرانی بابهره گیری ازاصولی چون مردم واری خودبسندگی پرهیز ازبیهودگی بهره گیریازپیمون و نیارش و درون گرایی نهایت استفاده کرده و توانسته اند بناهایی را بسازند که باگذشت قرن ها ساختارکلی خود را حفظ کنندولی درعصرحاضر وباوجود معماری غنی ایرانی به این اصول و فرهنگهای بومی کمتر توجه شده است نمادهای بکاررفته درمعماری گذشتهمانند ورودی صحنه و حیاط ایوان شبستان مناره محراب و کتیبه که هریک دارای معانی و معرفتی خاص می باشند درمعماری امروزیازمیان رفته ویاباتغییر درساختارارزش و اعتبار خود را ازدست داده اند.اوج شکوفایی و تکامل معماری اسلامی در مساجد دوره صفویه به چشم می خورد،که در این دوره مساجد آکنده از حس معنویت و هویتیویژه هستند. در این تحقیق تلاش می شود دو نمونه از مساجد دوره صفوی مسجد امام اصفهان و مسجد شیخ لطف الله که اصول معناگرایانهبرای طراحی مساجد در این فضاها بررسی شود. به منظور انجام این امر از شیوه مرور متون و منابع و اسناد تصویری بهره می گیریم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :